گرچه ناچار از درت ای سرو رعنا می روم

از گرفتاری دلم اینجاست هرجا می روم

رفتنم را بس که میترسم کسی مانع می شود

می روم امروز و می گویم که فردا می روم

رفته خضر ره ز پیش اما من گم کرده پی

هست تا سر می کشم یا هست تا پا می روم

عقل و دین و دل که مخصوصند بهر الفتت

می گذارم با تو وحشی انس تنها می روم

می روم در پی بلای هجر از یاد وصال

اشگم از چشم بلا بین میرود تا می روم

گفتیم کی خواهی آمد باز حال خود بگو

حال من در پردهٔ غیب است حالا می روم

وای بر من محتشم ز غایت بیچارگی

در رهی کانرا نهایت نیست پیدا می روم